Σώπα όπου να'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες ξανά ελληνικέ λαέ

10 χρόνια μνημονιακής βαρβαρότητας και η Ελλάδα βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις.

Έχουν περάσει 10 χρόνια μνημονίων και ισοπέδωσης, όπου τα εργατικά δικαιώματα έχουν ισοπεδωθεί, η περιουσία του λαού εξανεμίζεται και ιδιωτικοποιείται για χάρη ενός χρέους που νομιμοποιήσαμε χωρίς να το χρωστάμε, με αποτέλεσμα να ζούμε σε μία χώρα που είναι πλήρως υποταγμένη στους δανειστές της.

Μιλάμε για έναν λαό που μετά από 10 χρόνια κατοχής και με τους εκατοντάδες νεκρούς, θύματα της οικονομικής κρίσης, όταν ακούει την λέξη αλληλεγγύη, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι οι ΜΚΟ και όταν ακούει για απελευθέρωση της πατρίδας, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι οι Ναζί της ΧΑ.

Από το 2008 ο ελληνικός λαός ζει σε ένα διαρκής δόγμα του ΣΟΚ. Ο ελληνικός λαός αφού πρώτα είδε μία εκλεγμένη Κυβέρνηση που χωρίς να έχει ανάλογη εντολή, τον έβαλε μέσα στο ΔΝΤ και στα χέρια των αιμοσταγών της ΕΚΤ, προσπάθησε να αντιδράσει αλλά βρήκε απέναντί του όλους τους συστημικούς μηχανισμούς.

Την ώρα που έβγαινε μαζικά, στην πρώτη συγκέντρωση διαμαρτυρίας απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές, είδε το παρακράτος να στήνει την προβοκάτσια της Μαρφίν με 3 θύματα( η μία έγκυος) να είναι ο τραγικός απολογισμός.

Αυτός ο λαός βρήκε το ψυχικό σθένος και ξαναόρθωσε ανάστημα του και κόντρα στην συστημική και εκφοβιστική τρομοκρατία, απάντησε το 2011 με μαζικές διαδηλώσεις από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα.

Σε όλη την Ελλάδα στήθηκαν πυρήνες πολιτικής ζύμωσης και επαναστατικής-απελευθερωτικής πράξης. Το σύστημα μετά από κάποιους μήνες και πάλι κατάφερε και οργανώθηκε, χρησιμοποιώντας τα νέα του αναχώματα, ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή, τα οποία εξ'αρχής είχαν παρασκηνιακό ρόλο στις κινητοποιήσεις του λαού, για να μαντρώσει τον αγωνιζόμενο λαό.

Ο χρόνος που κέρδισαν τους έδωσε και την δυνατότητα να οργανώσουν και καλύτερα την παγίδα τους που ολοκληρώθηκε μόνο με μία φράση, με το..."Ο ΣΥΡΙΖΑ ΦΤΑΙΕΙ".

Με αυτή την φράση το ίδιο το σύστημα και αυτοί που ασελγούν πάνω μας, αφόπλιζαν τον αγωνιζόμενο λαό, οδηγώντας τον πίσω στους καναπέδες και στα σπίτια του και να αναθέτει πάλι τις ελπίδες του σε ένα στημένο κόμμα.

Αυτό το στημένο(ΕΞ'ΑΡΧΗΣ σας αρέσει ή δεν σας αρέσει σε κάποιους αυτή είναι η αλήθεια και πρέπει να αναλάβετε τις ευθύνες σας) κόμμα μας οδήγησε στο δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα έβαλε ταβάνι στις διεκδικήσεις του λαού, ο οποίος μέσα από το μεγάλο του ΌΧΙ, πίστεψε πως θα ξεκινούσε ο πραγματικός αγώνας του για απελευθέρωση.

Ο λαός που πίστεψε πως η τακτική των Κυβερνώντων ήταν τέτοια, δεν περίμενε ποτέ, πως στην ουσία ο σκοπός τους ήταν να μας οδηγήσουν στην ταράτσα και να μας πετάξουν από εκεί για να μας γεμίσουν με απογοήτευση και να μας αφοπλίσουν τελείως.

Όλοι εμείς που αγωνιζόμαστε από την αρχή για την απελευθέρωση της χώρας και του λαού, έχουμε πέσει μέσα σε κάποιες από τις παγίδες τους, όμως ακριβώς επειδή ο αγώνας μας είναι αγνός, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε γιατί ξέρουμε πως αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας είναι άδικο, είναι εγκληματικό, είναι ΚΑΤΟΧΗ.

Σήμερα 10 χρόνια μετά, οι Κατακτητές μας έχουν αποκοιμίσει και μας έχουν ελέγξει πλήρως. Αυτό που τρέμουν όμως σαν τον διάβολο το λιβάνι, είναι το αυθόρμητο, αυτό που δεν περιμένουν, τον τρελό ή το κάτι που θα ανάψει ξανά την φλόγα της πραγματικής Επαναστατικής πράξης και θα ξαναβγάλει και πάλι τον κόσμο μέσα από τα σπίτια του. Που και πάλι οι κοινωνικές ομάδες θα σταματήσουν να στρέφονται η μία απέναντι στην άλλη και θα ξανακοιτάξουν στα μάτια το ίδιο το σύστημα με σκοπό να το ανατρέψουν.

Ο τρόμος τους είναι, να μην γίνει κάτι και το ξαναθυμηθούμε

Χριστόφορος Τριαντάφυλλος