Τα συμφέροντα του Κατάρ στη Συρία και ο αγωγός για το κοίτασμα του South Pars

Αναδημοσίευση από το energypress από τις 07 02 2013 

Το Κατάρ εξακολουθεί να διοχετεύει όπλα και να διευκολύνει την παροχή κάθε είδους βοήθεια στους Σύρους επαναστάτες και τους σαλαφιστές της Τζιχάντ που μάχονται κατά του καθεστώτος Ασάντ στη Συρία, σύμφωνα με το oilprice.com.

Το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι αποτελεί πολύ δύσκολη υπόθεση το να προεξοφλήσει κανείςτην έκβαση της σύγκρουσης στη Συρία κι αυτό, γιατίς υπάρχουν πολλοί φορείς που παίζουν το δικό τους ρόλο στο θέατρο των συγκρούσεων και εξυπηρετούν διαφορετικά συμφέροντα. Το πόσο βαθιά είναι διατεθειμένο το Κατάρ να εμπλακεί μπορεί να γίνει πιο εύκολα αντιληπτό εάν κανείς εξετάσει τι ακριβώς θέλει να επιτύχει το Κατάρ: να υψώσει το ανάστημά του στο παγκόσμιο στερέωμα, καθώς και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της κατασκευής ενός αγωγού που θα διαπερνά τη Συρία.

Ακριβώς πριν ξεσπάσει η σύγκρουση στη Συρία, το Ιράν ήταν έτοιμο να κάνει μια συμφωνία με το Ιράκ για τη δημιουργία αγωγού φυσικού αερίου που θα αντλούσε φυσικό αέριο από το South Pars (το μεγαλύτερο κοίτασμα  στον κόσμο), μεταξύ Ιράν, Ιράκ και Συρίας. Το Κατάρ δεν μπορούσε φυσικά να το επιτρέψει αυτό, καθώς έτσι θα άφηνε το Ιράν να πάρει το πάνω χέρι και να δημιουργήσει μια “σιιτική ημισέληνο”. Το Κατάρ ήθελε να έχει τον πρώτο λόγο στον αγωγό και το αρχικό του σχέδιο προέβλεπε την κατασκευή αγωγού από το  South Pars μέσω Ιράκ και Τουρκίας και από εκεί προς την ευρωπαϊκή αγορά.  Παρ'όλ'αυτά, ο αγωγός θα ΄πρεπε να διασχίσει το νότιο, το κεντρικό και το Βόρειο Ιράκ.

Το εγχείρημα αντιμετωπίζει προβλήματα, καθώς το παιχνίδι ελέγχου επί των πετρελαϊκών αποθεμάτων παίζεται μεταξύ των Κούρδων του βόρειου Ιράκ και της κεντρικής κυβέρνησης.

Ένας αγωγός μέσω της Συρίας θα ήταν πολύ ευκολότερη υπόθεση και επίσης πολύ πιο βολική για την Ιορδανία, στην οποία το Κατάρ έχει τάξει δωρεάν φυσικό αέριο, ως αντάλλαγμα για την εκπαίδευση που παρέχει στους Σύρους αντάρτες στα εδάφη της, αλλά και για την άδεια που τους έχει παρασχεθεί από την Ιορδανία να χρησιμοποιούν τα εδάφη της για να εξαπολύουν επιθέσεις κατά στόχων του Ασάντ στη νότια Συρία. 

Για την Ιορδανία που εισάγει το 95% των αναγκών της σε καύσιμα, αυτό θα αποτελούσε ένα κοινωνικο- οικονομικό πραξικόπημα στην ουσία, ενώ η εκπαίδευση των μελών της Τζιχάντ θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ζωντανό κίνδυνο για τη  μοναρχία της μελλοντικά.