Λεχί το Σιωνιστικό Τάγμα της Ναζιστικής Γερμανίας μέσα στην Παλαιστίνη

Μετά την ανάδειξη της Συμφωνίας της Χάαβαρα και την εμπορική συνεργασία ανάμεσα σε Ναζί και Σιωνιστές, κατά την οποία οι Ναζί βοηθούσαν στην ασφαλή μεταφορά του Εβραϊκού πληθυσμού στην Παλαιστινιακή γη, ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε και την Σιωνιστική πτέρυγα των SS, το περιβόητο τάγμα της Λεχί ή «Συμμορία του Στέρν» ή πιο γνωστό και ως «Αγωνιστές για την ελευθερία του Ισραήλ»

Η Λεχί ήταν ένας παραστρατιωτικός οργανισμός που ιδρύθηκε από τον Αβραάμ Στέρν. Ο Στέρν ήταν μέλος της ανώτερης διοίκησης της Ιργκούν ("Εθνική Στρατιωτική Οργάνωση"). Επιδιωκόμενος στόχος τους ήταν να εκδιώξουν τις βρετανικές αρχές από την Παλαιστίνη με την βία, βοηθώντας έτσι την μαζική μετανάστευση και εγκατάσταση των Εβραίων στην Παλαιστίνη με σκοπό την δημιουργία ενός νεοσύστατου Εβραϊκού Κράτους, μιας «νέας ολοκληρωτικής Εβραϊκής Δημοκρατίας». Αρχικά ονομαζόταν Εθνικός Στρατιωτικός Οργανισμός στο Ισραήλ όταν ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1940, αλλά μετονομάστηκε σε Λεχί ένα μήνα αργότερα. 

Η Λεχί χωρίστηκε από την Σιωνιστική τρομοκρατική ομάδα του Ιργκούν το 1940, για να συνεχίσει να πολεμάει τους Βρετανούς κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ζέεβ Γιαμποτίνσκυ , τότε ανώτερος διοικητής της Ιργκούν, είχε αποφασίσει ότι η διπλωματία και η συνεργασία με τη Βρετανία θα εξυπηρετούσαν καλύτερα τον Σιωνιστικό σκοπό. Ο Στερν υποστήριξε ότι ο χρόνος για τη σιωνιστική διπλωματία είχε τελειώσει και ότι είχε έρθει η ώρα για ένοπλο αγώνα ενάντια στους Βρετανούς.

Όπως και άλλοι Σιωνιστές, αντιτάχθηκε στη Λευκή Βίβλο του 1939 , η οποία περιόριζε τόσο την εβραϊκή μετανάστευση όσο και την εβραϊκή αγορά γης στην Παλαιστίνη. Για τον Στερν, «δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ του Χίτλερ και του Τσάμπερλειν». Ο Στερν και οι οπαδοί του, έβλεπαν τους Βρετανούς σαν εχθρούς τους, οι οποίοι παρεμπόδιζαν την δημιουργία της γης του Ισραήλ και τους Ναζί σαν τους εχθρούς των εχθρών τους. Ο Στερν ήθελε να ανοίξει την Παλαιστίνη σε όλους τους Εβραίους πρόσφυγες από την Ευρώπη και το θεωρούσε ως το πιο σημαντικό ζήτημα για την δημιουργία του Ισραήλ. Ήξερε όμως πως η Βρετανία δεν θα το επέτρεπε ποτέ αυτό. Ως εκ τούτου, κατέληξε πως οι Γισούβ (οι Εβραίοι που ζούσαν στην Παλαιστίνη) έπρεπε να πολεμήσουν τους Βρετανούς αντί να τους υποστηρίξουν στον πόλεμο.

Τον Δεκέμβριο του 1940, η Λεχί ήλθε σε επαφή με τη Ναζιστική Γερμανία με πρόταση να βοηθηθεί η γερμανική κατάκτηση στη Μέση Ανατολή με αντάλλαγμα την αναγνώριση ενός εβραϊκού κράτους, ανοικτού σε απεριόριστη μετανάστευση προς αυτό.

Η Λεχί επιδίωκε αρχικά μια συμμαχία με τη φασιστική Ιταλία και τη Ναζιστική Γερμανία , προσφέροντας να πολεμήσει μαζί τους εναντίον των Βρετανών, σε αντάλλαγμα για τη μεταφορά όλων των Εβραίων από την κατεχόμενη από τους ναζιστές Ευρώπη, στην Παλαιστίνη. Το 1940, η ιδέα της «Τελικής Λύσης» ήταν ακόμα "αδιανόητη" και ο Στέρν πίστευε ότι ο Χίτλερ ήθελε να κάνει τη Γερμανία «judenrein» (καθαρή από Εβραίους) μέσω της μετανάστευσης.

Θεωρώντας ότι η Ναζιστική Γερμανία ήταν μικρότερος εχθρός για τους Εβραίους από ότι η Βρετανία, η Λεχί προσπάθησε δύο φορές να σχηματίσει συμμαχία με τους Ναζί.  Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, δήλωσε ότι θα καθιερώσει ένα εβραϊκό κράτος βασισμένο σε "εθνικιστικές και ολοκληρωτικές αρχές". 

Ένα άρθρο με τίτλο "Τρομοκρατία" στην υπόγεια εφημερίδα Lehi He Khazit (Το Μέτωπο ) ο Άβρααμ Στερν υποστήριξε τα εξής:

“Ούτε η εβραϊκή ηθική ούτε η εβραϊκή παράδοση μπορούν να αποκλείσουν την τρομοκρατία ως μέσο μάχης. Είμαστε πολύ μακριά από το να έχουμε οποιεσδήποτε ηθικές προκλήσεις σε ό, τι αφορά τον εθνικό μας πόλεμο. Έχουμε μπροστά μας την εντολή της Τορά , η ηθική της οποίας ξεπερνάει κάθε άλλου σώματος νόμων στον κόσμο: "Θα την αποτυπώσουμε ως τον τελευταίο άνθρωπο".

Η τρομοκρατική δράση της Λεχί ήταν πολύ μεγάλη. Μαζί με την Ιργκούν, ήταν από κοινού υπεύθυνοι για τη σφαγή στο Ντέιρ Γιασσίν και τη φονική επίθεση εναντίον παλαιστινίων πολιτών στην πλατεία της αγοράς της Χάιφα . Δολοφόνησε τον Λόρδο Μοινέ  , βρετανό υπουργό που κατοικούσε στη Μέση Ανατολή και έκανε πολλές άλλες επιθέσεις εναντίον των Βρετανών στην Παλαιστίνη. Στις 29 Μαΐου 1948, η κυβέρνηση του Ισραήλ, αφού εγκατέστησε τα ακτιβιστικά μέλη της οργάνωσης στις στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ , διέλυσε επισήμως τη Λεχί, αν και ορισμένα μέλη της διεξήγαγαν μια ακόμη τρομοκρατική πράξη, τη δολοφονία του Φολκ Μπερναντότε μερικούς μήνες αργότερα, μια πράξη καταδίκης της αντικατάστασης του Μπερναντότε ως μεσολαβητή στην θέση του Ράλφ Μπαντς. Μετά τη δολοφονία, η νέα ισραηλινή κυβέρνηση κήρυξε τη Λεχί τρομοκρατική οργάνωση, συλλαμβάνοντας και καταδικάζοντας περίπου 200 μέλη. Λίγο πριν όμως από τις πρώτες ισραηλινές εκλογές, η κυβέρνηση έδωσε γενική αμνηστία στα μέλη της Λεχί, στις 14 Φεβρουαρίου 1949.

Το 1980, το Ισραήλ προς τιμή της Λεχί, καθιέρωσε σαν στρατιωτικό παράσημο, το "Βραβείο για δράση στον αγώνα για την ίδρυση του Ισραήλ ", ενώ ο πρώην ηγέτης της Λεχί, Γιτζάκ Σαμίρ, έγινε Πρωθυπουργός του Ισραήλ το 1983.

Ο Αβραάμ Στερν ανέπτυξε την πραγματική ιδεολογία της Λεχί στο δοκίμιο «18 Αρχές της Αναγέννησης»  

Ο εβραϊκός λαός είναι ένας διακεκριμένος λαός , ο δημιουργός του μονοθεϊσμού , ο παρασκευαστής των προφητικών διδασκαλιών, ο πρότυπος φορέας της ανθρώπινης κουλτούρας, κηδεμόνας της λαμπρής κληρονομιάς. Ο εβραϊκός λαός εκπαιδεύεται σε αυτοθυσία και πόνο. Το όραμά του, η επιβίωση και η πίστη στην εξαγορά είναι άφθαρτα.

Η πατρίδα στο ομόσπονδο κράτος του Ισραήλ μέσα στα όρια που οριοθετούνται στη Βίβλο ("Στους απογόνους σας, θα δώσω αυτή τη γη, από τον ποταμό της Αιγύπτου στον μεγάλο ποταμό Ευφράτη ." Γένεση 15:18) Αυτή είναι η γη των ζωντανών, όπου ολόκληρο το έθνος θα ζει με ασφάλεια.

Το έθνος και η γη του: Το Ισραήλ κατέκτησε τη γη με το σπαθί. Εκεί έγινε ένα μεγάλο έθνος και μόνο εκεί θα ξαναγεννηθεί. Ως εκ τούτου, μόνο το Ισραήλ έχει δικαίωμα σε αυτή τη γη. Αυτό είναι απόλυτο δικαίωμα. Δεν έχει λήξει ποτέ και ποτέ δεν θα το κάνει.

Σε αντίθεση με την Χαγκάνα και την Ιργκούν, τα μέλη της Λεχί δεν ήταν μια ομοιογενής συλλογική ομάδα με μια ενιαία πολιτική, θρησκευτική ή οικονομική ιδεολογία. Ήταν ένας συνδυασμός μαχητών ενωμένων από τον στόχο της απελευθέρωσης της γης του Ισραήλ από την βρετανική κυριαρχία. Οι περισσότεροι ηγέτες της Λεχί καθόρισαν την οργάνωσή τους ως αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και δήλωσαν ότι η αντίθεσή τους στη βρετανική αποικιοκρατία στην Παλαιστίνη δεν βασιζόταν σε μια συγκεκριμένη πολιτική αλλά στην παρουσία μιας ξένης εξουσίας στην πατρίδα του εβραϊκού λαού. Ο Αβραάμ Στερν όρισε τη βρετανική εντολή ως «ξένη κυριαρχία» ανεξάρτητα από τις βρετανικές πολιτικές και πήρε μια ριζοσπαστική θέση εναντίον αυτού του ιμπεριαλισμού, έστω και αν ήταν καλοπροαίρετος.

Στα πρώτα χρόνια του κράτους του Ισραήλ βετεράνοι της Λεχί μπορούσαν να βρεθούν στηρίζοντας σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα και ορισμένοι ηγέτες της Λεχί ίδρυσαν ένα αριστερό πολιτικό κόμμα που ονομάζεται "Μαχητές" με τον Ναταν Γιέλλιν-Μορ ως επικεφαλής του. Το κόμμα συμμετείχε στις εκλογές τον Ιανουάριο του 1949 και κέρδισε μια ενιαία κοινοβουλευτική έδρα. Πολλοί βετεράνοι της Λεχί ίδρυσαν το κίνημα της σημασιολογικής δράσης το 1956, το οποίο επεδίωκε τη δημιουργία μιας περιφερειακής ομοσπονδίας που θα περιλαμβάνει το Ισραήλ και τους αραβικούς γείτονές του βάσει μιας αντιποικιακής συμμαχίας με άλλους αυτόχθονες κατοίκους της Μέσης Ανατολής.

Κάποιοι συγγραφείς δήλωσαν ότι οι πραγματικοί στόχοι της Λεχί ήταν η δημιουργία ενός ολοκληρωτικού κράτους.  Ο Πέρλινγερ και ο Βάιμπεργκ γράφουν ότι η ιδεολογία του οργανισμού έθεσε "την παγκόσμια άποψή του στην φασιστική ριζοσπαστική Δεξιά , η οποία χαρακτηρίζεται από ξενοφοβία, έναν εθνικό εγωισμό που εξαρτάται απόλυτα από το άτομο στις ανάγκες του έθνους, τον αντι-φιλελευθερισμό, την άρνηση της δημοκρατίας και την εξαιρετικά κεντρική κυβέρνηση ». Ο Πέρλινγερ και ο Βάιμπεργκ δηλώνουν ότι τα περισσότερα μέλη της Λεχί ήταν θαυμαστές του ιταλικού φασιστικού κινήματος. 

Εξέλιξη και τακτική της οργάνωσης
Πολλοί μαχητές της Λεχί έλαβαν επαγγελματική κατάρτιση. Ορισμένοι παρακολούθησαν την κρατική στρατιωτική ακαδημία στο Civitavecchia , στη φασιστική Ιταλία. Άλλοι έλαβαν στρατιωτική εκπαίδευση από εκπαιδευτές των Πολωνικών Ένοπλων Δυνάμεων το 1938-1939. Διδάσκονταν πώς να χρησιμοποιούν εκρηκτικά. Ένας από αυτούς δήλωσε αργότερα: "Οι Πολωνοί αντιμετώπισαν την τρομοκρατία ως επιστήμη. Έχουμε κατακτήσει τις μαθηματικές αρχές της κατεδάφισης κατασκευών από σκυρόδεμα, σίδερο, ξύλο, τούβλα και βρωμιά".

Η ομάδα ήταν αρχικά ανεπιτυχής. Οι πρώιμες προσπάθειες άντλησης κεφαλαίων μέσω εγκληματικών ενεργειών, συμπεριλαμβανομένης της ληστείας τραπεζών στο Τελ Αβίβ το 1940 και άλλης ληστείας στις 9 Ιανουαρίου 1942, στην οποία σκοτώθηκαν εβραίοι περαστικοί, προκάλεσαν την προσωρινή κατάρρευση της ομάδας. Μια προσπάθεια να δολοφονηθεί ο επικεφαλής της βρετανικής μυστικής αστυνομίας στο Lod, όπου σκοτώθηκαν τρία αστυνομικά στελέχη, δύο Εβραίοι και ένας Βρετανοί, προκάλεσε σοβαρή αντίδραση από τα βρετανικά και εβραϊκά ιδρύματα που συνεργάστηκαν κατά της Λεχί.

Η ομάδα Στερν θεωρήθηκε ως τρομοκρατική οργάνωση από τις βρετανικές αρχές, οι οποίες έδωσαν εντολή στην Υπηρεσία Άμυνας Ασφαλείας (το αποικιακό υποκατάστημα του MI5 ) να εντοπίσει τους ηγέτες της. Το 1942, ο Στερν, αφού συνελήφθη, πυροβολήθηκε υπό αμφισβητούμενες συνθήκες από τον επιθεωρητή Τζόφρευ Μόρτον του CID. Η σύλληψη αρκετών άλλων μελών οδήγησε στιγμιαία στην έκλειψη της ομάδας, μέχρι να αναβιώσει μετά τη φυγή του Σεπτεμβρίου του 1942 από δύο ηγέτες του, τον Γιτζάκ Σαμίρ και τον Ελιάχου Τζιλαντι , βοηθούμενο από δύο άλλους δραπέτες

Η Λέχι υιοθέτησε μια μη σοσιαλιστική πλατφόρμα αντι- ιμπεριαλιστικής ιδεολογίας. Θεώρησε τη συνεχιζόμενη βρετανική κυριαρχία της Παλαιστίνης ως παραβίαση της διάταξης της εντολής γενικά και οι περιορισμοί της στην εβραϊκή μετανάστευση αποτελούν απαράδεκτη παραβίαση του διεθνούς δικαίου . Ωστόσο, στόχευαν επίσης τους Εβραίους, τους οποίους θεωρούσαν προδότες, και κατά τη διάρκεια του Αραβοϊσραηλινού πολέμου του 1948 εντάχθηκαν σε επιχειρήσεις με τις Χαγκάνα και Ιργκούν εναντίον Αραβικών στόχων, για παράδειγμα στο Ντειρ Γιασσίν .

Σύμφωνα με μια συλλογή από τον Νάχμαν Μπεν-Γιεχούντα, η Λεχί ήταν υπεύθυνη  για 42 δολοφονίες, περισσότερες από τις Ιργκούν και Χαγκάνα, που είχαν συνδυαστεί κατά την ίδια περίοδο. Από τις δολοφονίες της Λεχί, τα μισά θύματα φέρεται να ήταν Εβραίοι.

Επαφές με την Ιταλία και τη Γερμανία

Γερμανική συνοδευτική επιστολή από τις 11 Ιανουαρίου 1941 που επισυνάπτεται στην περιγραφή μιας προσφοράς για συμμαχία με τη ναζιστική Γερμανία, αποδόθηκε στην Λεχί.

Στα μέσα του 1940, ο Στερν ήταν πεπεισμένος ότι οι Ιταλοί ενδιαφέρονται για την εγκαθίδρυση ενός φασιστικού εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη. Διεξήγαγε διαπραγματεύσεις με τους Ιταλούς μέσω του διαμεσολαβητή Μωυσή Ροτστάιν και συνέταξε ένα έγγραφο που έγινε γνωστό ως η «Συμφωνία της Ιερουσαλήμ». Αντί για την αναγνώριση και την ενίσχυση της ιταλικής κυριαρχίας στην Παλαιστίνη, ο Στερν υποσχέθηκε ότι ο Σιωνισμός θα έμενε υπό την αιγίδα του ιταλικού φασισμού, με τη βάση της Χάιφα και την Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ κάτω από τον έλεγχο του Βατικανού, εκτός από την εβραϊκή συνοικία. Σύμφωνα με τα λόγια του Χέλλερ, η πρόταση του Στερν ήθελε να μετατρέψει το « Βασίλειο του Ισραήλ »σε δορυφόρο «των δυνάμεων του Άξονα».

Εντούτοις, ο "ενδιάμεσος" Ρότστάιν ήταν στην πραγματικότητα ένας πράκτορας της Ιργκούν, που τελούσε υπό την καθοδήγηση του ηγέτη της Ιργκούν στη Χάιφα, Ισραήλ Πρίτζκερ σε συνεργασία με τους Βρετανούς. Τα μυστικά βρετανικά έγγραφα για την υπόθεση αποκαλύφθηκαν από τον ιστορικό Ελντάν Χαρούβι (τώρα διευθυντή του Archives Palmach) και επιβεβαιώθηκαν από τον πρώην αξιωματικό της υπηρεσίας πληροφοριών της Ιργκούν, Γιτζάκ Μπέρμπαν. Όταν ο ρόλος του Ροτστάιν αργότερα κατέστη σαφής, η Λεχί τον καταδίκασε σε θάνατο κάτι που ανέθεσε στον Ιακώβ Ελιάβ να το κάνει, η δολοφονία δεν έγινε ποτέ. Ωστόσο, ο Πρίτζκερ σκοτώθηκε από την Λεχί το 1943.

Αργά το 1940, η Λεχί έχοντας εντοπίσει ένα κοινό ενδιαφέρον μεταξύ των προθέσεων της νέας γερμανικής τάξης και των εβραϊκών εθνικών φιλοδοξιών, πρότεινε να σχηματιστεί μια συμμαχία στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο με τη ναζιστική Γερμανία . Προσφέρθηκε βοήθεια για τη μεταφορά των Εβραίων της Ευρώπης στην Παλαιστίνη, σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια της Γερμανίας στην απομάκρυνση της Βρετανίας από την Υποχρεωτική Παλαιστίνη. Αργότερα το 1940, ο εκπρόσωπος της Λεχί, Ναφταλί Λούμπεντσικ πήγε στη Βηρυτό για να συναντήσει τον Γερμανό αξιωματούχο Βέρνερ Όττο Βον Χέντινγκ (ο οποίος επίσης συμμετείχε στη συμφωνία Χάαβαρα , η συμφωνία από την οποία είχε μεταφέρει τους Γερμανούς Εβραίους και τα χρήματά τους στην Παλαιστίνη από το 1933).  Ο Λούμπεντσικ αποκάλυψε στον Βον Χέντινγκ ότι η Λεχί δεν είχε αποκαλύψει ακόμη την πλήρη δύναμή της και ότι ήταν σε θέση να οργανώσει μια ολόκληρη σειρά αντι-βρετανικών επιχειρήσεων.

Η οργάνωση προσέφερε συνεργασία με τους ακόλουθους όρους. Η Λεχί θα υποστήριζε επιχειρήσεις δολιοφθοράς και κατασκοπείας στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Ευρώπη, οπουδήποτε είχαν κύτταρα. Η Γερμανία θα αναγνώριζε ένα ανεξάρτητο εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη και όλοι οι Εβραίοι που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους στην Ευρώπη, με δική τους βούληση ή λόγω κυβερνητικών διαταγών, θα μπορούσαν να εισέλθουν στην Παλαιστίνη χωρίς κανέναν περιορισμό.

Ο Στερν πρότεινε επίσης την πρόσληψη περίπου 40.000 Εβραίων από την κατεχόμενη Ευρώπη για να εισβάλει στην Παλαιστίνη με γερμανική υποστήριξη για να εξαφανίσει τους Βρετανούς.  Στις 11 Ιανουαρίου 1941, ο αντιναύαρχος Ραλφ Βον Ντερ Μάργουιτζ, ο Γερμανός ναυτικός επιστάτης στην Τουρκία , κατέθεσε μια έκθεση (το έγγραφο της Άγκυρας), με την οποία έστειλε την προσφορά της Λεχί που ζητούσε να "συμμετέχει ενεργά στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας" με αντάλλαγμα τη γερμανική υποστήριξη για "την εγκαθίδρυση του ιστορικού εβραϊκού κράτους σε εθνική και ολοκληρωτική βάση, δεσμευμένη από μια συνθήκη με το γερμανικό Ράιχ". Σύμφωνα με τον Γιόζεφ Χέλλερ, "Το μνημόνιο που προκύπτει από τη συνομιλία τους είναι ένα απολύτως αυθεντικό έγγραφο, στο οποίο η σφραγίδα του" IZL στο Ισραήλ "είναι σαφώς ανάγλυφη". Ο Βον Ντε Μαργουιτζ παρέδωσε την προσφορά, χαρακτηρισμένη ως απόρρητη, στον Γερμανό πρέσβη στην Τουρκία και στις 21 Ιανουαρίου 1941 στάλθηκε στο Βερολίνο. Δεν υπήρξε ποτέ επίσημη απάντηση. Μια δεύτερη προσπάθεια επικοινωνίας με τους Ναζί έγινε στα τέλη του 1941, αλλά ήταν ακόμη λιγότερο επιτυχημένη.  

Ο απεσταλμένος Γιέλλιν-Μορ συνελήφθη στη Συρία προτού να μπορέσει να εκτελέσει την αποστολή του.

Η δράση της Λεχί έχει χαρακτηριστεί από πολλούς και σωστά ως τρομοκρατική. Αυτός ο χαρακτηρισμός όμως οδήγησε στην οργισμένη αντίδραση του Πρωθυπουργού Μπένζαμιν Νεντανιάχου, ο οποίος υπεραμύνθηκε της δράσης της Λεχί αλλά και της Ιργκούν.

Η αναγνώριση της Λεχί από το Σιωνιστικό κράτος
Η Λεχί, δεν είναι μία απλή υπόθεση για το Ισραήλ. Θεωρείται σαν ένας από τους βασικούς στρατιωτικούς πυλώνες που εξαιτίας της δράσης της, μπόρεσε και δημιουργήθηκε το Κράτος του Ισραήλ. Για αυτό τον λόγο την τιμούν με όλες τις τιμές. Το 1980, το Ισραήλ καθιέρωσε το παράσημο της Λεχί . Αυτό το παράσημο άρχισε να απονέμεται σε πρώην μέλη της παραστρατιωτικής Οργάνωσης «για τη στρατιωτική τους δράση με σκοπό τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ». Γραμματόσημα του Κράτους του Ισραήλ που αναφέρουν και αποτυπώνουν το πρόσωπο του ηγέτη της,του Αβραάμ Στερν, υπάρχουν για να θυμίζουν σε όλους την σημαντικότητα της δράσης της για τον Σιωνισμό. Παράλληλα διάφορα μνημεία έχουν σηκωθεί σε διάφορα σημεία του Κράτους προς τιμήν των «ηρώων».

Η ιστορική αλήθεια για την Λεχί μας δείχνει πως η αλήθεια είναι πολλές φορές διαφορετική από αυτή που πιστεύουμε. Επίσης ο ρόλος της, που ήταν σε αγαστή συνεργασία με τις δυνάμεις του Άξονα και πάντα στις υπηρεσίες του, μας δείχνει την σκληρή αλήθεια πως το Σιωνιστικό Κίνημα την ώρα που εξοντώνονταν χιλιάδες Εβραίοι στην Ευρώπη, προχωρούσε σε στρατηγικές συνεργασίες με τους Ναζί, με σκοπό την δημιουργία του Σιωνιστικού Κράτους.

Χριστόφορος Τριαντάφυλλος